Chodzi rok po świecie całym

Chodzi rok po świecie całym
i odwiedza różne kraje.
Szuka swoich podopiecznych,
bo czymś bardzo są zajęci.
Wreszcie dostał sms-y
od kochanych swych miesięcy:
W pocie czoła pracujemy,
niespodzianki szykujemy.
W pocie czoła pracujemy,
niespodzianki szykujemy

Styczeń bal organizuje,
luty szyby wciąż maluje.
Marzec miesza w swoim garncu,
kwiecień plecie warkocz słońcu.
Maj umaja gaje, parki,
czerwiec rzeką puszcza wanki
Lipiec miód do dzbanów wlewa,
sierpień wielkie plony zbiera.

Chodzi rok po świecie całym
i odwiedza różne kraje
Szuka swoich podopiecznych,
bo czymś bardzo są zajęci.
Wrzesień wita dzieci w szkole,
a październik wieje chłodem
Strąca liście z drzew listopad,
grudzień w biel ubiera świat.
Wrzesień wita dzieci w szkole,
a październik wieje chłodem
Strąca liście z drzew listopad,
grudzień w biel ubiera świat.

Chodzi rok po świecie całym
i odwiedza różne kraje
Dzieci gdzieś się rozproszyły,
coś nowego wymyśliły
Pewnie znowu są zajęci
i szykują coś w prezencie
Kręci się tak jak co roku
nasza karuzela czasu
Kręci się tak jak co roku
nasza karuzela czasu

nasza karuzela czasu.

"Bajka o starym i nowym roku" L. J. Kern

O jednej porze, raz do roku

w zimowej nocy ciemnym mroku,

gdzieś, gdzie nie sięga ludzki wzrok,

schodzi się z rokiem rok.

Jeden jest wielki z siwą brodą,

drugi jest mały z buzią młodą,

czyli, by rzec innymi słowy:

jeden jest stary, a drugi młody.

Gwiazdy jak świeczki lśnią na niebie,

a oni stają obok siebie,

coś sobie mówią, patrząc w oczy,

ale nikt nie wie, o czym.

Potem w ciemności słychać kroki…

To się rozchodzą oba roki.

W całkiem przeciwnie idą strony,

Stary, znużony i zmęczony,

Nowy, o jasnych, złotych lokach,

wesoło mknie w podskokach.

Po chwili cichnie odgłos kroków

w zimowej nocy ciemnym mroku,

gwiazda za gwiazdą w górze gaśnie

i robi się na świecie jaśniej,

i znika czarnej nocy cień,

i wstaje nowy, jasny dzień,

i budzisz się, przecierasz wzrok

i witasz – Nowy Rok.