"Od wiosny do wiosny" H. Zdzitowiecka

 Na niebie jaśnieje słońce,

dni płyną, płyną miesiące...

Z lodu uwalnia się rzeka

i ze snu budzą się drzewa,

ptaki wracają z daleka,

będą wić gniazda i śpiewać.

Sady zabielą się kwieciem...

To wiosna! Wiosna na świecie!

Na niebie jaśnieje słońce,

dni płyną, płyną miesiące...

Dni coraz dłuższe, gorętsze

pod lipą ciche pszczół brzęki,

woń siana płynie powietrzem,

z pól żniwne słychać piosenki,

zakwitły malwy przed chatą...

Lato na świecie! Już lato!

Na niebie jaśnieje słońce,

dni płyną, płyną miesiące...

W sadzie już jabłko dojrzewa

niebem sznur ptaków mknie długi.

Liście się złocą na drzewach

idą jesienne szarugi

wiatr nagle drzewa gnie w lesie...

Jesień na świecie! Już jesień!

Na niebie jaśnieje słońce,

dni płyną, płyną miesiące...

Długie i ciemne są noce

śniegową włożył świerk czapę

śnieg w słońcu tęczą migoce

i sople lśnią pod okapem,

rzekę pod lodem mróz trzyma...

Zima na świecie! Już zima!

Na niebie jaśnieje słońce,

dni płyną, płyną miesiące...

Ze snu się budzi leszczyna

i nową wiosnę zaczyna!